ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Άλλη μια σημαντική εκλογική αναμέτρηση έφτασε στο τέλος της. Για μια ακόμα φορά, οι περισσότεροι θέλησαν να περάσουν το μήνυμα ότι βγήκαν κερδισμένοι ή τουλάχιστον δεν έχασαν. Τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών θέλουν πολλή μελέτη και τα συμπεράσματα πολλή προσοχή…

Ξεκινώντας με το κόμμα που πλειοψήφησε, το ΣΥ.ΡΙΖ.Α., μπορούμε να πούμε ότι είναι τυπικά ο νικητής των εκλογών και το σύνθημα «πρώτη φορά Αριστερά» είναι γεγονός. Όμως, μετά από τέσσερα χρόνια μνημονίου και τις τραγικές συνέπειές του, δεν έχει καταφέρει να πείσει μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος ότι είναι έτοιμο να αναλάβει τις τύχες της χώρας, αναπτύσσοντας συγκεκριμένες προτάσεις. Αν λάβουμε υπόψη μας και την εξαΰλωση της ΔΗΜ.ΑΡ., με το 1,2%, το 0,72% της 18ης ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., το 0,9% των Οικολόγων και το 6,1% του Κ.Κ.Ε. , βλέπουμε ότι πιθανόν τα ποσοστά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να έχουν πιάσει ταβάνι και να μην φαίνεται ο τρόπος που θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές. Προφανώς η πολυγλωσσία και τα προβλήματα στο εσωτερικό του, καθώς και η έλλειψη συγκεκριμένης αντιπρότασης, να τον κρατούν ακόμα  μακριά από το κυβερνητικό όνειρο…

Η Ν.Δ. πέρασε δεύτερη και καταϊδρωμένη, αλλά πεποίθησή μας είναι ότι τα στελέχη της μόλις είδαν τα αποτελέσματα, ένοιωσαν ικανοποίηση, αφού δεν επήλθε ο όλεθρος που φοβόντουσαν και ίσως να δημιουργούσε εξελίξεις. Τα ποσοστά της Ν.Δ. δεν ήταν ακόμα χαμηλότερα, αφενός γιατί όπως είπαμε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν κεφαλαιοποίησε την δυσαρέσκεια του κόσμου και αφετέρου γιατί έχει περάσει σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ότι το βαρέλι έχει πάτο. Προφανώς και ο κόσμος δεν πείθεται από το «κάθε μέρα σκίζουμε το μνημόνιο σελίδα, σελίδα» του πρωθυπουργού, γιατί παρόλα τα λογιστικά μαγειρέματα, στην πραγματική οικονομία δεν έχει φανεί ακόμα φως. Όμως, συγκρίνοντας με τη διακυβέρνηση και τις επιλογές του αλήστου μνήμης ΓΑΠ, κακά τα ψέματα, φαίνεται διαφορά. Κάτι τελευταίο για τη Ν.Δ. που πολλοί θα μας αγριοκοιτάξουν. Ελπίζουμε να διαψευστούμε, αλλά πιστεύουμε ότι θα έρθει η στιγμή που θα λέμε μακάρι να παρέμενε αρχηγός της Ν.Δ. ο Σαμαράς, σε σχέση μ’ αυτούς που θα δούμε ως επικεφαλής της στο άμεσο μέλλον!

Ο μεγάλος νικητής των εκλογών όμως δεν ήταν άλλος από τη Χρυσή Αυγή. Ένα κόμμα που στις ευρωεκλογές του 1994, κατάφερε να συγκεντρώσει ποσοστό 0,11% με 7.000 ψήφους, είκοσι χρόνια μετά το ποσοστό της εκτοξεύεται στο 9,4% με 536.000 ψήφους! Εκ του αποτελέσματος, διαφαίνεται ότι η φυλάκιση των μεγαλοστελεχών της, πείσμωσαν τους οπαδούς και τους συμπαθούντες και την έφεραν στην τρίτη θέση.

Προφανώς, οι αιτίες που οδηγούν τον κόσμο να ψηφίσει Χρυσή Αυγή είναι πολλές και τα προβλήματα που τον βασανίζουν δεν έχουν εξαλειφτεί. Αν κάνουμε όμως μια ευρύτερη ανάλυση, θα δούμε ότι πλέον η Χ.Α. αποκτά και κοινωνικό έρεισμα και εξηγούμαστε. Το πρώτο γεγονός είναι ότι για πρώτη φορά η Χ.Α. θα έχει αντιπροσώπους και μάλιστα αρκετούς, στους περισσότερους δήμους και περιφέρειες της χώρας και το δεύτερο, ότι μετά την εκλογή βουλευτών προερχόμενων από τα λαϊκά στρώματα, με ακραίες τοποθετήσεις και τραμπούκικο τρόπο έκφρασης και πειθούς, οι 3 που εκλέγονται ευρωβουλευτές είναι δύο πρώην υψηλόβαθμα και αναγνωρίσιμα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και ο πατέρας του δολοφονηθέντος Φουντούλη. Επίσης, υποψήφιοι με το κόμμα ήταν αρκετοί δικηγόροι και γιατροί, αλλά και κάποιες καλλίγραμες νεαρές. Για να εξηγήσουμε την αντίφαση που δημιουργείται (κοινωνικό έρεισμα, υποψήφιοι «ελίτ»), απλά αναφέρουμε ότι στην πλειοψηφία των πολιτών, τα ηχηρά ονόματα υποψηφίων, λειτουργούν σαν κράχτες και ειδικά για το συγκεκριμένο κόμμα το απενοχοποιούν. Γενικά νομίζουμε όμως πως τα ποσοστά της Χ.Α. χρίζουν πολύ μεγάλης ανάλυσης.

Χαμόγελα ανακούφισης διακρίναμε και δικαιολογημένα, στα στελέχη και στον αρχηγό του ΠΑ.ΣΟΚ./ Ελιάς. Εκεί που φοβόντουσαν τον καταποντισμό τους, άρα και την εξαφάνιση του κόμματος αλλά και του Βενιζέλου, κατάφεραν να κρατηθούν στο 8% (να θυμίσω ότι αναφερόμαστε στο πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑ.ΣΟΚ.) και να κατέχουν δυστυχώς ρυθμιστικό ρόλο στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας και να ορέγονται κι΄ αυτοί ότι θα πάρουν ένα ξεροκόμματο από τη διάλυση της ΔΗΜ.ΑΡ. Όπως είναι ορατό, στο σημερινό ΠΑ.ΣΟΚ./Ελιά  έχει απομείνει ένα μέρος της εκσυγχρονιστικής-μεταρρυθμιστικής πτέρυγας του σημιτικού μπλόκ. Το ΠΑ.ΣΟΚ. του Άκη έχει μετακομίσει μαζικά στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αφού πολλοί απ’ αυτούς δεν θέλουν να χάσουν τα κεκτημένα τους...

Περνάμε τώρα στο αγαπημένο κόμμα των μέσων ενημέρωσης «Το Ποτάμι». Είναι αυτονόητο ότι και αυτό αποτελεί νικητή, αλλά όχι έκπληξη των εκλογών. Με τόση διαφήμιση και αβάντα από τα μέσα ενημέρωσης φανερά και τη στήριξη που του παρέχουν αυτοί που το ετοιμάζουν να παίξει ρυθμιστικό ρόλο στις μελλοντικές εξελίξεις υπογείως, το ποσοστό που πήρε δεν μας εκπλήσσει καθόλου. Θεωρούμε βέβαιο ότι «Το Ποτάμι» θα κληθεί να παίξει σημαντικό ρόλο στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας μας στο επόμενο διάστημα. Ίσως ο μπερλουσκονισμός που αναδύεται να βρει έναν αξιόλογο σύμμαχο στην πορεία του προς την εξουσία. Μη θεωρήσετε απίθανο όμως να δείτε «Το Ποτάμι» να απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της ΔΗΜ.ΑΡ. και με ένα μικρό ρετουσάρισμα προς τα αριστερά, να γίνει η  χείρα βοηθείας που ψάχνει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να του βγουν τα κουκιά και να κυβερνήσει! Βέβαια εννοείται ότι αντίστοιχα, με ένα μικρό λίφτινγκ πάλι, μπορεί να χρειαστεί να συγκυβερνήσει με τα σημερινά κόμματα της κυβέρνησης. Οπότε αποτελεί μια καλή εφεδρεία για όλους, αφού δεν έχει να προσφέρει τίποτα σε πολιτικό λόγο!

Το πιο τραβηγμένο σενάριο, αλλά καλό είναι να μην αποκλείουμε τίποτα, είναι να έχουμε μια συνένωση με τους «Έλληνες Ευρωπαίους Πολίτες» του Χατζημαρκάκη,  ο οποίος με το 1,44% έκανε την εμφάνισή του στον πολιτικό χάρτη, με ηγέτη τον ίδιο που έχει καλύτερο προφίλ από τον Θεοδωράκη. Πως μπορεί να σχετίζονται τα δύο κόμματα; Αν δεν κάνουμε λάθος, ο ποταμίσιος Θεοδωράκης είναι ανιψιός του Σημίτη, από το σόι της γυναίκας του, οι καλές σχέσεις του Σημίτη με τη Γερμανία είναι γνωστές και ο Χατζημαρκάκης ζούσε/ζει στην Γερμανία με την οποία ήταν εκλεγμένος ευρωβουλευτής. Εδώ μπορούμε να ξανακολήσουμε τους μπερλουσκόνιδες και προφανώς το μείγμα θα είναι εκρηκτικό!  Από εδώ και πέρα όπως φαίνεται,  θα έχουν πέραση οι σοβαροί επιχειρηματίες και κάθε είδους σοβαροφανείς, καθώς και οι απολιτίκ.

                Ικανοποίηση λογικά πρέπει να νοιώθουν και τα στελέχη του Κ.Κ.Ε., αφού μετά την κατάρρευση του 4,5% των εθνικών εκλογών, δείχνει σιγά, σιγά ότι ξαναστέκεται στα πόδια του. Αν συνυπολογίσουμε και τους τέσσερις κομμουνιστές δημάρχους που εξέλεξαν την β΄ Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών συμπεριλαμβανομένης και της Πάτρας, τότε επιβεβαιώνονται τα λεγόμενά μας.

                Ο μεγάλος χαμένος αναμφίβολα μαζί με τη ΔΗΜ.ΑΡ. είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Και ενώ για τη ΔΗΜ.ΑΡ.  ήταν αναμενόμενο, οι ΑΝ.ΕΛ. είχαν σημαντικές βλέψεις για αυτές τις εκλογές, αφού οι περισσότεροι μιλούσαν για διψήφια ποσοστά και όχι άδικα, μιας και το ψηφοδέλτιό τους περιλάμβανε πράγματι κάποιες αξιόλογες προσωπικότητες απ’ όλους τους χώρους.

                Το κόμμα των ΑΝ.ΕΛ. προφανώς επηρέασε η αστάθεια και τα πολλά εσωτερικά του προβλήματα, που δεν δείχνουν να ξεπερνιούνται. Έχει καταντήσει προσωποπαγές, ενώ σύμφωνα με λεγόμενα των στελεχών του τα όργανα δεν συνέρχονται και δεν λειτουργούν, με συνέπεια το ελπιδοφόρο κίνημα του Καμμένου να βαδίζει στον κατήφορο.

Αυτές οι εκλογές πριν ακόμα διεξαχθούν, αποτέλεσαν κομβικό σημείο για την περεταίρω  πορεία του κόμματος. Ένα τυχόν πολύ  καλό ποσοστό(πάνω από 7%) θα ξύπναγε από το λήθαργο το κόμμα και θα έθετε άλλα ζητήματα για την μετέπειτα πορεία του. Μετά από αυτήν την αποτυχία, οι φίλοι των ΑΝ.ΕΛ. θα αποσυσπειρωθούν και θα αναζητήσουν αλλού τρόπο έκφρασης.              Έτσι, μια ελπιδοφόρα προσπάθεια που ήταν η μοναδική που κατάφερε μερικώς να ενώσει το πολυπόθητο πατριωτικό με το κοινωνικό, δεν ευδοκίμησε...Γι’ αυτό το κενό που θα δημιουργηθεί, θα αναφερθούμε παρακάτω.  

Προφανώς οι ψηφοφόροι των ΑΝ.ΕΛ. στράφηκαν προς τη Χ.Α. και αυτό πιστοποιείται και από τη σταυροδοσία των υποψηφίων ευρωβουλευτών που δεν διακρίνουμε στις πρώτες θέσεις κάποιον εκ δεξιών ορμώμενο. Ίσως και το φλερτ με το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να είχε κάποιο κόστος…

Στα αξιοσημείωτα της εκλογικής αναμέτρησης είναι η επιστροφή του Γ.Καρατζαφέρη. Κατάφερε να συγκεντρώσει 2,7% εκεί που όλοι τον είχαν ξεγραμμένο. Μπορούμε να του καταλογίσουμε πολλά, αλλά δεν νομίζω να αμφισβητεί κανείς την εξυπνάδα του. Ακούγεται ότι θα θελήσει να εξαργυρώσει αυτό το ποσοστό, διαπραγματεύοντας την επιστροφή του στη Ν.Δ. Άλλη σκέψη είναι ότι θα προσπαθήσει να έχει ηγετικό ρόλο στη συνένωση της Δεξιάς, αφού οι άλλοι καπεταναίοι (Πολύδωρας, Ζώης, Νικολόπουλος, Ψωμιάδης και ολίγον από Παπαθεμελή), δεν μπόρεσαν όλοι μαζί να συγκεντρώσουν αξιοσημείωτα ποσοστά (1,04%). Μια τέτοια συσπείρωση, ίσως να διέλυε τους ΑΝ.ΕΛ. και να έπαιρνε ψήφους και από τη Χ.Α., παίζοντας ρυθμιστικό ρόλο στη συνέχεια, γιατί όχι ακόμα και συγκυβέρνησης με τη Ν.Δ., η οποία λογικά θα τους προτιμούσε απ’ το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Για τη ΔΗΜ.ΑΡ. νομίζω τα είπαμε όλα. Από το 6,25% του Ιούνη του 2012, περιορίστηκε στο 1,2%. Όπως όλοι περίμεναν, δεν φαίνεται να υπάρχει πλέον λόγος ύπαρξης για αυτό το κόμμα και τα ιμάτιά του θα διασκορπιστούν ανάμεσα σε ΠΑ.ΣΟ.Κ./Ελιά, ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και το μεγαλύτερο μέρος στο «Ποτάμι». Άλλη σκέψη είναι ότι μπορεί να αποτελέσει κάποιου είδους συνιστώσα σε Ελιά/58 κ.λπ. με επικεφαλής τον «φέρελπι» Ανδρέα Παπαδόπουλο, ο οποίος απ ότι φαίνεται ετοιμάζεται για να έχει μελλοντικό ρόλο στα πράγματα.

Από τα υπόλοιπα κόμματα αξίζει να αναφέρουμε με μορφή ομαδοποίησης, τα τρία κόμματα που παρουσίασαν ως πρόταγμα την Δραχμή, δηλαδή το «Σχέδιο Β», τη «Δραχμή» και το Ε.ΠΑ.Μ.  Όσον αναφορά τα δύο πρώτα, με γνωστούς επικεφαλής, τους Αλαβάνο (0,2%) και Κατριβάνο (0,15%) αντίστοιχα, ήταν απογοητευτικά, ενώ το Ε.ΠΑ.Μ. με τον αναγνωρίσιμο πλέον Καζάκη και τις, σε μεγάλο βαθμό, κινηματικές διαδικασίες, παρουσιάζεται αρκετά δραστήριο, συγκεντρώνοντας 0,86%, ενώ στα μέλη του υπήρχε κρυφή ελπίδα για κάτι παραπάνω. Πάντως ας μην θεωρήσουμε αυτό το κόμμα ξεγραμμένο…

Άξιοι σχολιασμού είναι οι Οικολόγοι που αποκαθαρμένοι πια από τους εθνοαποδομητές και σε συνεργασία με τους «Πειρατές» δεν κατάφεραν να πείσουν και να πιάσουν ούτε 1%, όπως και οι Γέφυρες Τζήμερου-Δράσης. Καλά ποσοστά για τα δεδομένα τους κατέγραψαν οι Κυνηγοί (1%),  το Παναθηναϊκό Κίνημα (ο,74%), ενώ θεωρούμε καλά τα ποσοστά που κατέγραψαν η «Κοινωνία» με 0,6% και 34.500 ψήφους και το πρωτοεμφανιζόμενο Α.Κ.Κ.ΕΛ. με 0,57% και 32.400 ψήφους.

Εκτός από τα ανησυχητικά οπαδικά και μπραβικά φαινόμενα, που παρουσιάστηκαν στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, το δεύτερο ανησυχητικό σημείο των εκλογών ήταν τα ποσοστά του κόμματος «Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας» στις ευρωεκλογές. Το μειονοτικό κόμμα το οποίο αποτελεί συνέχεια του κόμματος που ίδρυσε ο Αχμέτ Σαδίκ, έκανε μια προσπάθεια να μετρήσει τις δυνάμεις του για να δει πόσο μπορεί να χειραγωγήσει τη μειονότητα, με την αμέριστη πάντα βοήθεια του πρακτορικού τουρκικού προξενείου. Ο πρώην βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ. και γυρολόγος Αχμέτ Ιλχάν και η Σιμπέλ Μουσταφάογλου εννοείται ότι έσπευσαν να δηλώσουν τη στήριξή τους σ’ αυτήν την προσπάθεια.

Το κόμμα κατέγραψε πρωτιές σε Ξάνθη και Ροδόπη, ενώ αν δεν κάνουμε λάθος, συμμετείχε μόνο σε τέσσερις νομούς και απέσπασε 42.600 ψήφους με ποσοστό 0,75%. Σκεφτείτε να κατέβει σε όλοι την επικράτεια και να το στηρίξουν όλοι οι αλλοδαποί μουσουλμάνοι. Τα συμπεράσματα δικά σας. Εμείς να προσθέσουμε μόνο τα «συνοδευτικά» των αποτελεσμάτων, που ήταν οι δηλώσεις του γνωστού για τις λεκτικές επιθέσεις του σε βάρος της Ελλάδας, Αμπντουλαλίχ Ντεντε, ο οποίος μας απείλησε λέγοντας «ακούστε την φωνή της μειονότητας με το καλό» και η μαζική παραβίαση πέντε τουρκικών πλοίων τα οποία εισήλθαν εντός Ελληνικών Χωρικών Υδάτων, φθάνοντας μέχρι την Εύβοια σύμφωνα με δημοσιεύματα. Όπως μας τονίζουν φίλοι από τη Θράκη, η κατάσταση είναι επικίνδυνη και εμείς στο νότο δεν έχουμε καθόλου εικόνα του τι γίνεται εκεί πάνω.

Αφήσαμε για το τέλος, να αναφερθούμε στο κενό που υπάρχει στο χώρο που μπορεί να ενώσει το πατριωτικό με το κοινωνικό. Είναι ο χώρος που αναγνωρίζει την ταυτότητα, ενάντια στη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης που σφίγγει ασφυκτικά γύρω μας, ο χώρος που μπορεί επιτέλους να ενώσει τις πραγματικά υγιείς δυνάμεις απ’ όλο το πολιτικό φάσμα. Ακόμα δεν έχει βρει πολιτική έκφραση, ενώ ψηφίδες του μπορούμε να αναζητήσουμε σε κάποια μικρά κόμματα και σχηματισμούς. Μια πολύ θετική εξέλιξη που μπορεί να συνδεθεί με τα προαναφερθέντα, ήταν ο σχηματισμός και η εκλογή κάποιων αυτόνομων συνδυασμών στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές, που με σωστή και προσεκτική δουλειά μπορούν να αποτελέσουν το εφαλτήριο κάποιας μελλοντικής εξέλιξης, γιατί αυτοί οι σχηματισμοί δεν έρχονται από το βεβαρυμμένο παρελθόν, αλλά από το ελπιδοφόρο μέλλον!

Κλείνοντας, θέλουμε να εκφράσουμε την απορία, πως και που βρίσκουν όλα αυτά τα κόμματα τα χρήματα για να κατέλθουν στις εκλογές. Η απορία μας αφορά περισσότερο τα μικρά κόμματα και ιδιαίτερα αυτά που συμμετέχουν χρόνια, με ποσοστό αποτυχίας 0,001%...

Παναγιώτης Κωστόπουλος

Πάτρα

27/05/2014